Lucjusz Kupferwasser
Urodził się w 1888 r. w Lublinie. Za udział w strajku szkolnym w 1905 r. został relegowany ze szkoły. Zagrożony aresztowaniem wyemigrował w 1910 r. do USA, gdzie początkowo osiedlił się w Cleveland (Ohio). Włączył się do działalności Związku Narodowego Polskiego i Komitetu Obrony Narodowej (w tym ostatnim był sekretarzem finansowym). Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej zgłosił się jako ochotnik do armii amerykańskiej, w której służył jako mechanik lotniczy. Na froncie zachodnim uległ silnemu zatruciu gazami bojowymi. Po powrocie do USA mieszkał w Cleveland, Detroit, a od 1935 r. w Chicago. Działał w Lidze Morskiej i Kolonialnej oraz Radzie Polonii Amerykańskiej. Po wybuchu II wojny światowej był jednym z inicjatorów utworzenia Komitetu Narodowego Amerykanów Polskiego Pochodzenia (od 1945 r. piastował urząd jednego z dyrektorów). W lipcu 1943 r. był współzałożycielem Instytutu Piłsudskiego, a od października 1944 r. członkiem Rady Instytutu. W 1978 r. został Członkiem Honorowym Instytutu. Należał do najofiarniejszych członków Instytutu, wielokrotnie wspomagając go poważnymi donacjami. Zmarł w 1983 r. w Chicago.