Muzeum im. Tadeusza Kościuszki w Solurze

Misja, Cele i Zadania

Celem głównym istnienia Muzeum im. Tadusza Kościuszki w Solurze (Solothurn) w Szwajcarii jest oczywiście pielęgnacja tradycji i zachowanie pamięci o Taduszu Kościuszce, który spędził ostatnie 2 lata swojego życia w domu, w którym obecnie znajduje się muzeum.

Muzeum jako takie pełni również rolę „ambasadora” kultury polskiej i promotora historii Polski w Szwajcarii starając się przybliżyć Polskę i Polaków społeczeństwu Szwajcarii.

Historia i działalność

Historia Muzeum Kościuszki sięga oczywiście początków 19 wieku, kiedy to zamieszkał w domu przy Gurzelngasse 12 w Solurze Tadeusz Kościuszko. Tutaj też zmarł w 1817 roku po czym został pochowany w pobliskim Zuchwilu.

Po jego śmierci, pamięć Kościuszki zachowała się i trwała między innymi z powodu dwóch powstań polskich (1830 i 1863 r.) Już od 1844 r. organizowano rok rocznie uroczystości ku jego pamięci. Po raz pierwszy pobyt Kościuszki w domu przy Gurzelngasse upamiętniono już w 1865 r. umieszczając na jego fasadzie pamiątkową tablicę ku jego czci. W tym samym roku powstało też pierwsze Stowarzyszenie Kościuszki.

Dom stał się ponownie przedmiotem uwagi, gdy jego właściciele, sprzedali go firmie Chocolat Villars AG. Ta ostatnia dokonała przebudowy i w 1932 r. parter budynku zmieniono w sklep. Wówczas to zrodził się pomysł uratowania pomieszczeń po Kościuszce i zorganizowania w nich muzeum.

W 1933 r. rząd polski, podpisał umowę wynajmu domu, a 27 IX 1936 r. nastąpiło otwarcie Muzeum Kościuszki. Rolę gospodarza domu przejęło nowo utworzone Towarzystwo Kościuszkowskie, którego głównym celem do dnia dzisiejszego jest sprawowanie opieki nad zbiorami i działalnością Muzeum.

Na podstawie zachowanej akwareli odtworzono w miarę dokładnie oryginalny wygląd pokoju, w którym zmarł Kościuszko. Środki na ten cel udało się pozyskać m.in. z wpływów z koncertu polskiego pianisty światowej sławy Ignacego J. Paderewskiego, który odbył się w 1937 r.
W latach 1981-1983 dokonano reorganizacji Muzeum i 15 IX 1984 r. nastąpiło jego otwarcie w obecnej postaci.

Archiwum

Zbiory archiwalne Muzeum Kościuszki w Solurze są stosunkowo skromne.

Powstały wraz z założeniem Muzeum w 1936 r. W niewielkim stopniu zachowała się oryginalna dokumentacja. Należą do niej: dwie księgi pamiątkowe z 1832 i 1865 r., założone przez weteranów kolejnych powstań narodowych, księga zawierająca nazwiska polskich żołnierzy internowanych i zmarłych w Szwajcarii, testamenty „solurskie" Kościuszki z 1816 i 1817 r., dwa listy do Kościuszki od dzieci Zeltnera, Emilii i Franza juniora, z końca grudnia 1816 r.